Japonia - opis kraju

Zobacz poprzedni temat Zobacz następny temat Go down

Japonia - opis kraju Empty Japonia - opis kraju

Pisanie by Adam Kadmon 06.06.20 12:15

日本 Nihon no Nippon
"Kraj Wschodzącego Słońca" lub "Kraj Kwitnącej Wiśni". Kraj wyspiarski, położony na Pacyfiku u wybrzeży Azji, granicząc z Chinami i Koreą Południową. Składa się z czterech wielkich wysp: Honsiu, Hokkaido, Sikoku, Kiusu. Najwyższym jej szczytem jest wulkan Fudżi (3776 m).
Dla ułatwienia w rozeznaniu się kraju, Honsiu jest wyspą na której znajdują się miasta wykorzystane do rozgrywki fabularnej.


Geografia, klimat


Pod względem geograficznym, wyspa leży na styku płyt tektonicznych, znajdując się w stałym zagrożeniu trzęsień ziemi wybuchów wulkanu czy fal tsunami.
W Japonii najczęściej przejawiają się dwie z czterech pór roku, bądź nawet trzy. Wiosna, Lato i Jesień. Zima występuje tylko na północnej części wyspy - Hokkaido oraz na pasmach górskich Hidaka, Yūbari, Fudżi, Alp Japońskich.
Najtrudniejszą porą jest okres letni, gdyż temperatury są wysokie i niska wilgotność powietrza. Smog utrzymujący się ze spalin, utrudniający nieco oddychanie świeżym powietrzem.
W Japonii występuje także pora roku zwana Porą Deszczową "tsuyu", gdzie opady pojawiają się niemal co drugi dzień. Front ten nazywany jest baiu-zensen, trwający przez czerwiec i lipiec. Temperatura w okresie letnim utrzymuje się w temperaturze 30-35 stopni.


Fauna, Flora


Najbardziej charakterystyczną dla Kraju Wschodzącego Słońca są lasy bambusowe i drzewa wiśni "Sakura", gdzie co roku w okresie ich kwitnienia obchodzi się święto Hanami. Z kolei najpopularniejszą faunę stanową zające, sarny, jelenie wschodnie, bażanty, jastrzębie, żurawie, kaczki, makak japoński, czerwone lisy, ozdobne karpie koi.


Polityka


Ustrój polityczny w Japonii stanowi monarchia - cesarstwo. Chryzantemowy Tron od 1933 roku obejmował cesarz Akihito, rozpoczynając okres Heisei, który trwał do 30 kwietnia 2019 roku. Po abdykacji cesarza, Chryzantemowy Tron objął jego najstarszy syn Naruhito, zaczynając okres Reiwa, od 1 maja 2019 roku - nosząca znaczenie "Kultura rodzi się i rozkwita, gdy ludzkie serca w piękny sposób zbliżają się ku sobie".
Istnieje także parlament Japoński, na którego czele stoi Premier i urzędnicy.


Religia


W Japonii istnieją dwie główne religie:  Shintō (droga bogów) i Buddyzm.

Shintō, kami-no-michi - Religia oparta na samej wierze w wielu bogów. Jest czymś na podobieństwo religii pogańskiej, opierającej się także na mitologiach. Nie posiada swojego założyciela, ksiąg, świąt, organizacji i koncepcji nawracającej. Najważniejsze w tym jest zachowanie równowagi i harmmoni, między światem bogów, naturą i człowiekiem. Kami (duch) istnieje w nieograniczonej liczbie, występującej w mitologiach lub opowieściach ludzkich. Nie bez powodu powstają dla nich chramy, by móc składać im wdzięczność lub złożyć modlitwy z prośbami.

Mitologia znacznie różni się od tych znanych nam z wierzeń Greków czy Rzymian. Zupełnie inaczej tez jest przedstawione powstanie świata i jacy bogowie byli sobie władcami. Mitologia głosi, że Cesarze w Japonii są potomkami Jinmu (Boski Wojownik), pierwszego cesarza Japonii (660r. p.n.e.). Legendarnego kontynuatora misji Ninigi'ego, wnuka Amaterasu, który wyruszył na ziemię by podbić archipelag Japoński. Dzięki pomocy babki pradziadka Ningiego - Amaterasu, bogini Słońca, która zesłała mu magiczny miecz oraz kruczego przewodnika Yatagarasu, Jinmu zdobył wspomnianą wyspę. Tym sposobem, otrzymał miano bycia pierwszym Cesarzem Japonii. Imię Jinmu otrzymał pośmiertnie.
Obecny cesarz jest 126 jego potomkiem.

Buddyzm, "Buddha Dharma" (Nauka Przebudzonego) - Powstały około 560-480 roku p.n.e. system filozoficzny i religijny. Jego twórcą i założycielem jest Siddhārtha Gautama, syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z państw-miast w północnych Indiach. Buddyzm zaliczany jest do religii dharmicznych oraz nieteistycznych.
Opiera się na Czterech Szlachetnych Prawdach i Ośmiorakiej Ścieżce, prowadzących do ustania cierpienia.
Religia ta poprzez medytacje, uspokojenie duszy, rozwijanie jej i swojego postrzegania otoczenia, pozwala na przebudzenie tego, co jest w nas uśpione. Odkrycie i zrozumienie swojego wyższego JA.
Buddyzm również wierzy w reinkarnację, co znaczy że po śmierci nasza dusza ma prawo powrócić do tego samego świata, odradzając się na nowo. Nie jeden przypadek miał na świecie miejsce, że urodzony pamiętał swoje poprzednie życie.


Edukacja


W okresie Edo, za rządów shogunatu Tokugawa, wprowadzono dwa rodzaje szkół.
Hankō (szkoła w Hanie) - znajdujące się w obrębie posiadłości władcy feudalnego, uczyły się w nich dzieci z rodzin arystokratycznych.
Terakoya (budynek przy świątyni) - szkoły przyświątynne dla mieszczan i chłopów, w których mnisi buddyjscy, a także przedstawiciele klasy wojowników uczyli dzieci pisania, czytania oraz arytmetyki.
Po drugiej wojnie światowej system ten uległ zmianie i wprowadzony został podział edukacji ze względu na wiek, stający się także obowiązkiem nauki.
Obecnie istnieje pięciostopniowy system nauczania:
  • nieobowiązkowe przedszkole dla dzieci w wieku 3–6 lat,
  • szkoła podstawowa (shō-gakkō) trwająca 6 lat,
  • szkoła średnia niższego stopnia (chū-gakkō) trwająca 3 lata,
  • nieobowiązkowa szkoła średnia wyższego stopnia (kōtō-gakkō) trwająca 3 lata - przy czym te ogólnokształcące skupiają ok. 75% uczniów, a pozostała ich część uczęszcza do średnich szkół zawodowych.
Nieomal połowa absolwentów szkół średnich wyższego stopnia kontynuuje trwającą zazwyczaj 4 lub 5 lat naukę na wyższej uczelni (daigaku), tj. uniwersytecie lub kolegium.
Ponadto istnieją specjalne szkoły dla niewidomych, niesłyszących oraz niepełnosprawnych umysłowo.

W Japonii rok szkolny rozpoczyna się w kwietniu a kończy w marcu. Uczniom w tym okresie przysługują kilkutygodniowe wakacje letnie, dwutygodniowe ferie zimowe, a także trwająca dwa tygodnie przerwa między starym a nowym rokiem szkolnym. Lekcje trwają od 8:30 do ok. 15:30, a przerwa obiadowa między 12:30 a 13:25.
Uczniowie szkół średnich zobowiązani są nosić tradycyjny mundurek szkolny zwany gaku-ran.


Kultura


Origami - sztuka składania papieru, pochodząca z Chin, mocno zakorzeniona i rozwinięta w Japonii. Bardzo popularna na świecie. Początki swoje miała już w okresie Edo, gdzie wtedy nazywała się orisuke lub origata. Metoda ta pozwala na złożenie z papieru wiele elementów jak kwiaty, zwierzęta i inne przedmioty, najczęściej bez skorzystania z kleju.

Bonsai - sztuka przycinania drzewek i krzewów jako mniejszy eksponat dekoracyjny domu w płaskich naczyniach, lub większy w ogrodach. Uzyskiwany efekt jest poprzez odpowiednią pielęgnację i przycinanie. Również i ta szuka pochodzi z Chin, jednakże to Japończycy bardziej przyłożyli się do rozwoju i hodowli drzewek. Najlepiej do uzyskania odpowiedniego efektu bonsai nadają się dęby, sosny, cisy, świerki, jałowce jako najdłużej żyjące.

Buddyzm Zen - praktyki medytacyjne, rozwinięte najbardziej w Chinach, rozprzestrzenione do Korei, Wietnamu i Japonii. Nurt buddyzmu, pozwalający na uspokojenie umysłu i koncentrację myśli na jednym punkcie i kontemplowanie prawdy życia poprzez praktykę siedzącej medytacji. Dzięki praktyce zen umysł odzyskuje świeżość, a myślenie staje się przejrzyste niczym woda. Innymi słowy, zen to wyzwolona świadomość, narzędzie i ostateczne schronienie.

Chanoyu - "Droga Herbaty", ceremonia parzenia herbaty zielonej matcha. Tradycyjna ceremonia herbaciana odbywa się w specjalnym pawilonie usytuowanym w ogrodzie. Wszystkie jej elementy tworzą atmosferę spokoju i symbolizują oderwanie od świata zewnętrznego i codziennych spraw. Ceremonia przebiega w nastroju godności i skupienia, według ściśle przyjętych zasad.

Ikebana - japońska sztuka układania kwiatów, z zachowaniem harmonii linearnych konstrukcji, rytmu i koloru. Struktura takzwanego bukietu opiera się na trzech głównych punktach, symbolizujących niebo, ziemię i człowieka.

Tańce - Kagura (sakralna muzyka i taniec shintō), Bugaku (dworska muzyka i taniec), Gigaku (tańce towarzyszące ceremoniom buddyjskim), Dengaku (taniec ludowy, z którego wyłonić miały się obrzędy rytualne, związane z kultem płodności, wraz z przedstawionymi wyżej stanowią podstawę teatru Nō).


Święta, Festiwale


Shōgatsu san-ga-nichi - Japoński Nowy Rok, święto państwowe obchodzone 1 stycznia, ale zwyczajowo i o różnym charakterze obchodzi się do 3 stycznia. Jest to nie tylko czas zabawy i spotkań z bliskimi, ale także szansa na pozamykanie starych spraw, rozpoczęcie życia od nowa i zapewnienie sobie szczęścia w przyszłości.

Hanami - Festiwal podziwiania kwitnienia kwiatów wiśni. Z tej okazji organizowane są festyny i pikniki w parkach pod drzewami wiśni. Obchodzony dwa tygodnie na przełomie marca/kwietnia.

O-bon - Festiwal Lampionów, Święto Zmarłych. Oddawanie cześć duchom przodków. Obchodzone między połową lipca i sierpnia, szczególnie od 13 do 16 sierpnia. Co roku, w dniu 15 sierpnia, iluminuje się lampionami m.in. świątynię Tōdai-ji i chram Kasuga w Nara. Japończycy odwiedzają i porządkują groby rodzinne i składają na nich ofiary. Zwyczaj ten przekształcił się w święta jednoczenia rodziny. Według wierzeń Japończyków, w czasie O-bon duchy przodków powracają na Ziemię, aby odwiedzić swoich krewnych. W miastach, dzielnicach i osiedlach odbywają się lokalne festiwale połączone z tradycyjnymi tańcami – bon-odori.

Shichi-go-san ("Siedem-pięć-trzy”) - święto dzieci obchodzone corocznie w dniu 15 listopada, w celu uczczenia ich rozwoju, prośby o ochronę, wyrażenia życzeń pomyślnego i zdrowego życia. Ze względu na to, że nie jest to święto państwowe, jest ono zazwyczaj obchodzone w najbliższy tej dacie weekend.

Yuki-matsuri, Festiwal Śniegu w Sapporo - wystawa i konkurs rzeźb ze śniegu i lodu, odbywające się rokrocznie od 1950 roku w Sapporo, zwykle w drugim tygodniu lutego.


Kalendarz Świąt Japońskich
  • 1 stycznia - Dzień Nowego Roku (Ganjitsu, także O-shōgatsu)
  • drugi poniedziałek stycznia - Święto Pełnoletniości, ukończenie 20 lat (Seijin no Hi)
  • 11 lutego - Dzień Pamięci Założenia Państwa, w 660 r. p.n.e. (Kenkoku Kinen no Hi)
  • 23 lutego - Urodziny Cesarza (Tennō Tanjōbi)
  • 20 lub 21 marca - Wiosenne Zrównanie Dnia z Nocą (Shunbun no Hi)
  • 29 kwietnia - Dzień Ery Shōwa (Shōwa no Hi)
  • 3 maja - Dzień Konstytucji (Kenpō Kinenbi)
  • 4 maja - Dzień Zieleni (Midori no Hi)
  • 5 maja - Dzień Dziecka (Kodomo no Hi)
  • trzeci poniedziałek lipca - Dzień Morza (Umi no Hi)
  • trzeci poniedziałek września - Dzień Szacunku dla Starszych (Keirō no Hi)
  • 22 lub 23 września - Jesienne Zrównanie Dnia z Nocą (Shūbun no Hi)
  • drugi poniedziałek października - Dzień Sportu i Zdrowia (Taiiku no Hi)
  • 3 listopada - Dzień Kultury (Bunka no Hi)
  • 23 listopada - Dzień Święta Pracy (Kinrō Kansha no Hi)

Kalendarz Festiwali Japońskich
  • 7 stycznia – Jinjitsu (Dzień Człowieka), Nanakusa no Sekku (Uczta Siedmiu Ziół Zdrowia)
  • 3 marca – Hina-matsuri (Festiwal Lalek, Święto Dziewcząt), Momo no Sekku (Święto Brzoskwiń), Sangatsu no Sekku (Święto Marcowe)
  • 5 maja – Tango no Sekku (Święto Chłopców), Kodomo no H, (Dzień Dziecka), Shōbu no Sekku (Festiwal Irysów)
  • 7 lipca – Tanabata, festiwal życzeń, zapisywanych na kartkach wieszanych na drzewie
  • 9 września ​– Chōyō no Sekku (Festiwal Chryzantem, dzień 9 dzień 9 miesiąca wg kalendarza księżycowego)


Obrzędy i rytuały Shinto:
Hatsumōde (także hatsumairi) – pierwsza wizyta w chramie z okazji Nowego Roku
Hatsu-miya-mairi - ceremonia przyjęcia noworodka do chramu opiekuńczego (od 30 do 100 dni po urodzeniu) jako nowego wyznawcy oraz modlitwa o jego zdrowy rozwój i szczęśliwe życie
Shichi-go-san ("Siedem-pięć-trzy”) - w dniu 15 listopada jest okazją dla chłopców w wieku pięciu lat oraz dziewcząt w wieku trzech i siedmiu lat, aby odwiedzić chram w celu podziękowania za ochronę kami i modlenia się o zdrowy dalszy rozwój
Seijin-shiki - ceremonia związana z osiągnięciem dojrzałości po ukończeniu 20 roku życia. Święto narodowe o nazwie Seijin no Hi (Dzień Dorosłych). Do 1999 roku odbywała się zawsze 15 stycznia, od 2000 roku przypada na drugi poniedziałek stycznia
Ceremonie ślubne (ceremonie pogrzebowe wykonywane są częściej w obrządku buddyjskim)

Jednym z ważnych elementów rytuałów jest ofiarowanie jedzenia (shinsen). Bogom oferuje się dary w postaci ryżu, sake, warzyw, owoców, soli, mięsa, drobiu, czy ryb.

W starożytnych modlitwach wymieniane są złe czyny, jak m.in.: wykroczenia przeciw wspólnocie rolniczej: (przerywanie grobli, zasypywanie kanałów nawadniających pola ryżowe), naruszanie tabu zetknięcia się z martwym ciałem czy krwią. Wierzono, że człowiek może także nieświadomie narazić się bogom. Z tych powodów tak ważne są ceremonie oczyszczania, do których używa się wody i rytualnej różdżki (ōnusa) ze wstążkami białego papieru (shide).

Oddawanie czci bogom i przodkom rodziny odbywa się także przed domowym ołtarzykiem, który nazywa się kamidana (półka bogów rodziny) lub senzodana (półka przodków). Mogą się na niej znajdować talizmany przyniesione z pobliskiego chramu lub z pielgrzymki do wielkiego chramu w Ise (Ise-jingū). Układa się dewocjonalia oraz przedmioty należące do wybitnych przodków i krewnych, tabliczki z ich imionami.
Adam Kadmon
Adam Kadmon
Święty Pustelnik

Rasa : Nieznana
Pozycja : Święty Pustelnik
Rola/Zawód : Anioł Czasu
Zdolność : Czas - kontrola, manipulacja, Magia kosmosu
Procent Mocy/Magii : Zaawansowany

https://tenshikinryoku.forumpl.net/ https://tenshikinryoku.forumpl.net/ https://tenshikinryoku.forumpl.net/ https://tenshikinryoku.forumpl.net/

Powrót do góry Go down

Zobacz poprzedni temat Zobacz następny temat Powrót do góry


 
Permissions in this forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach